Als kind plantte mijn vader telkens als we verhuisden een boom in de tuin voor ieder kind. Deze bomen waren mijn vrienden, de tuin mijn paradijs. Tot de schemering bleef ik graag buiten… de mysterieuze sfeer van de natuur opsnuivend.
De warme gezelligheid binnen zag ik door de ramen, maar ik bleef graag zo lang mogelijk buiten. Toen ik wat groter werd was dit schemeruur het moment waarop ik langs de vaart liep.
Verwondering wil een plaats geven aan de schoonheid, heiligheid en dankbaarheid voor het leven. Ervan overtuigd dat het leven zonne- en schaduwzijden heeft die met elkaar verweven zijn.
Verwondering wil de levensenergie tastbaar maken waaruit wij en alle andere wezens zijn ontstaan en die door ons stroomt. Die levensenergie ligt aan de basis van onze seksualiteit en iedere vorm van vruchtbaarheid en creativiteit.
Deze energie stuwt ons voort vanaf het prille begin tot onze laatste ademteug, waarna we weer worden opgenomen in het groter geheel van de natuur. Het is deze energie die ons en ieder leven zo krachtig én kwetsbaar maakt. Het is deze energie die ons verbindt.