Ik voel een roep in de bomen om thuis te komen.
Om zachtjesaan meer te luisteren
naar het oude huilen van de wind.
Sprekend van eeuwen en eeuwen verhalen
van mensen en dieren.
Ik voel een roep in de stenen om thuis te komen.
Om stil te liggen luisteren
naar het diep gemompel,
het oeroude weten.
Ik voel een roep in het water om thuis te komen.
Om mee te stromen heen en weer,
heen en weer.
Steeds verder naar de zee.
Ik voel een roep in mezelf om thuis te komen,
in mijn hart en in mijn ziel.
In mijn eigen lijf.
Vol van materie,
opgestapelde emoties,
en durf.
Mijn plek van zijn.
Helemaal.
